بررسی وضعیت مصرف صبحانه در دانش آموزان شهر قم و عوامل پیش بینی کننده آن بر اساس سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر

سابقه و هدف: صبحانه به عنوان مهم ترین وعده غذایی، بیش از سایر وعده ها توسط کودکان و نوجوانان نادیده گرفته می شود. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مصرف صبحانه در دانش آموزان شهر قم و عوامل پیش بینی کننده آن بر اساس سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 100 دانش آموز دختر مقطع دوم راهنمایی در سال تحصیلی 1390- 1389 صورت پذیرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه بندی شده از میان مدارس راهنمایی شهر قم بود. چارچوب نظری مورد استفاده در این پژوهش، استفاده از سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر بود. گردآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام شد. داده ها پس از گردآوری با نرم افزار spss17 و آزمون های همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: میانگین تعداد دفعات مصرف صبحانه در دانش آموزان مورد مطالعه (5/1 ±) 3 بار در هفته بود. نمایه توده بدنی، ساعت بیدار شدن در صبح و سازه تأثیر گذارنده های بین فردی، همبستگی معنی داری با میانگین دفعات مصرف صبحانه در هفته نداشتند. از بین عوامل فردی و سایر سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر دارای همبستگی معنی دار با رفتار، سازه های رفتارهای مرتبط پیشین، موانع درک شده، خودکارآمدی، اولویت ها و تقاضاهای رقابت کننده 69% تغییرات مصرف صبحانه در دانش آموزان دختر را پیش بینی کردند (0001/0 , p<68/12 =f , 69/0=r2). نتیجه گیری: در طراحی مداخلات تغذیه ای برای افزایش مصرف صبحانه در دانش آموزان دختر بهتر است بر استراتژی های افزایش خودکارآمدی و کاهش موانع درک شده تأکید شود. در نظر داشتن رفتارهای مرتبط پیشین و اولویت ها و تقاضاهای رقابت کننده با مصرف صبحانه می تواند در طراحی مداخلات اثربخش، کمک کننده باشد. واژگان کلیدی: صبحانه، الگوی ارتقای سلامت پندر، دانش آموزان